Zwangerschapskwaaltjes: zwangerschapsmisselijkheid

Zo jaloers ben ik op vrouwen die negen maanden geen enkel kwaaltje hebben... 

Mijn zwangerschap is alles behalve vlot verlopen. Ik kan letterlijk over elk zwangerschapskwaaltje meepraten. De ergste kwaal: zwangerschapsmisselijkheid of ochtendmisselijkheid.

Ik weet het nog goed. Op 5 december 2018 stond ik 's morgens op en ik voelde mij zo misselijk. Ik wist onmiddellijk dat dit de wel besproken ochtendmisselijkheid was. Toen dacht ik nog dat ik ermee kon leven en dat ik me na 12 weken zwangerschap veel beter zou voelen. 

Voor alle duidelijkheid: ik had het volledig mis! 

Het werd elke dag erger. De ochtendmisselijkheid ging over in middagmisselijkheid, avondmisselijkheid en nachtmisselijkheid. 24u op 24 en 7 dagen op 7. In december leefde ik vooral op cola en zure snoepen. Ik kon geen ander eten zien, laat staan ruiken en kauwen. Ik zocht dagelijks naar tips om mij toch een beetje beter te voelen. Onderstaande tips kreeg ik mee: 

"Je moet een cracker eten in de ochtend. Leg dit 's morgens al klaar op je nachtkastje!"

Seriously? Tientallen crackers heb ik gegeten. Ik kwam elke ochtend om 4u wakker door de misselijkheid. Ik at een cracker, maar dit hielp niet echt. Ik heb een paar keer naar het toilet moeten sprinten om alles uit te kotsen. Ook daarna bleef de misselijkheid aanwezig. 

"Je moet vanillepudding eten!"

Toegegeven: vanillepudding kon ik goed verdragen. Ik kon het vlotjes eten en het bleef ook binnen. Als ik jullie een tip mag geven... vanillepudding. 

"Gemberthee is het beste middeltje tegen zwangerschapsmisselijkheid!"

Wie deze onzin heeft verzonnen, weet ik niet. Het enige dat ik weet, is dat gemberthee niets heeft geholpen. Integendeel! Ik herinner mij nog dat mijn man verse gember had gekocht. Op 24 december heb ik in de namiddag een kopje gemberthee gedronken. Ik was al de ganse dag zo misselijk en omdat we 's avonds werden verwacht bij onze familie om samen kerst te vieren, had ik dringend een wondermiddel nodig. Na het drinken van de gemberthee (is trouwens ook niet te drinken!) moest ik na 1 uur sprinten naar het toilet om alles uit te kotsen. 

"Ga eens naar de dokter en vraag een voorschrift voor Primperan."

Zo gezegd, zo gedaan! Primperan is een antibraak middel en helpt tegen misselijkheid. Ik heb hier een beetje hulp van gehad, niet zoveel maar beter iets dan niets. Het enige nadeel was dit ik enorm onrustig werd van dit medicijn. Ik voelde mij zeer opgefokt. Daarom heb ik het gebruik beperkt. 

"Koop Antimetil bij de apotheek."

Nog een tip die ik van iemand kreeg. Op een dag heb ik Antimetil gekocht. Dit is ook een antibraak middel en voorkomt misselijkheid. De pilletjes zijn op basis van gember en andere kruiden. Dit product is veilig te gebruiken tijdens de zwangerschap en mag trouwens ook toegediend worden aan kleine kinderen. Eerlijk? Dit middel heeft af en toe geholpen. De misselijkheid bleef wel aanwezig maar het zorgde ervoor dat ik geen zware maag meer had. Ik kan jullie dit zeker aanraden!

December en januari waren voor mij de hel. Ik ging van mijn bed naar de zetel en van de zetel naar mijn bed. De feestdagen waren alles behalve leuk, daarnaast moest ik mijn zwangerschap nog geheim houden aangezien ik nog geen 12 weken zwanger was. "Kom je naar de yoga vanavond?" "Ga je mee dansen?" "Nee, vanavond niet want,..."

Ik heb slechts enkele keren moeten overgeven. Het was beter geweest dat ik meer kon overgeven, misschien was de misselijkheid dan wat dragelijker.

De hardnekkige zwangerschapsmisselijkheid bleef tot 18 weken zwangerschap. Ik was vijf kilogram vermagerd en mijn gezicht was ingevallen en bleek. Van een buikje was nog geen sprake. 

Nu ik dit allemaal aan het schrijven ben, vraag ik me af hoe ik dit heb overleefd. Ik heb vaak gehuild want ik voelde mij zo ellendig, elke dag opnieuw. Mensen zeggen wel eens dat je de kwaaltjes vergeet op nadien, maar eerlijk gezegd zal me dit steeds bijblijven. 

Indien jij nu ook in je bed of in de zetel ligt en je ellendig voelt door zwangerschapsmisselijkheid: het gaat ECHT over, maar je moet geduld hebben. Je moet op zoek naar het middeltje dat voor jou het beste werkt. En voor de rest moet je het ondergaan... Na negen maanden krijg je iets moois in de plaats!

Ik leef met je mee!

x Liefs,

Melanie